Nieuwe eigenaren Thomashuis Sint Nicolaasga

SINT NICOLAASGA - Henk Veurman (68) (rechts op de foto) en Carin Stuyt (62) (tweede van rechts) dragen het Thomashuis Sint Nicolaasga over aan de volgende generatie. Vanaf 1 april staan zoon Wisse Veurman (38) (links) en schoondochter Leonie van Doeselaar (35) (tweede van links) aan het roer van het Thomashuis.

Op de vraag wat ze het meest gaan missen, hoeft Henk Veurman niet lang na te denken. ,,De bewoners. We hebben hier zoveel leuke dingen meegemaakt. Dat wordt straks wel een stuk stiller.” Toch staat het echtpaar achter hun beslissing. ,,We hebben straks weer tijd voor elkaar, onszelf en onze (klein)kinderen.”

Carin Stuyt en Henk Veurman hebben op 15 september 2009 het Thomashuis in Sint Nicolaasga opgericht. In de eerste maand met drie en in de tweede maand vijf bewoners. Een half jaar later was het huis voor zeven bewoners een thuis geworden. Carin Stuyt: ,,Het was een mooie groepssamenstelling, maar bleek voor het bedrijf niet rendabel. Respectievelijk vijf en zes jaar geleden hebben we de twee laatste bewoners aan toegevoegd en is de groep compleet.”

Bewoners
De jongste bewoner is dertig jaar en de oudste is zestig jaar oud. Allen hebben verschillende niveaus. Henk Veurman: ,,Het is een prachtige groep bewoners. Ze zijn altijd zichzelf en daar kun je niet zoveel invloed op uitoefenen. Je wil weleens wat, maar ze blijven altijd zichzelf. We zorgen er wel voor dat we het zo leuk mogelijk hebben. Je wilt mensen stimuleren en activeren. Een bewoner is de afgelopen paar jaren twintig kilogram afgevallen. Hij rent en swingt nu en heeft veel meer energie.” Carin Voerman-Stuyt vult hem aan: ,,Naast verbinding, vertrouwen en veiligheid bieden is ook gezondheid een belangrijk onderdeel. Er is voldoende beweging en er staat gezonde voeding op tafel. Je merkt dat de bewoners in de jaren daardoor echt vooruit zijn gegaan. We zijn altijd een soort surrogaatouders voor de bewoners geweest. Zo voelde dat althans voor de bewoners. Dat is heel bijzonder. Je leeft als een groot gezin.”

Overname
Twee jaar geleden besloot het echtpaar om te stoppen. Ze zijn zelf op zoek naar een opvolger gegaan. Oudste zoon Wisse Veurman had wel interesse. Hij werkt hier al sinds het begin en kent de bewoners. ,,Leonie en ik hebben onderzocht of het iets voor ons zou zijn. De formule van kleinschalige zorg vinden wij mooi aan het Thomashuis en daar wilden wij wel verder mee.” Leonie van Doeselaar: ,,Wisse kende het bedrijf goed. Hij weet waar de kracht zit. Hij kwam elke keer enthousiast thuis met verhalen van hier. Dat sprak mij ook aan.”

Het stel meldde zich bij de overkoepelende zorgorganisatie aan de Drie Notenboomen. Hen werd aangeraden om ook bij andere huizen te kijken. Ieder Thomashuis heeft zijn eigen invulling. Wisse Veurman: ,,We kwamen toch steeds uit op Sint Nicolaasga. Hier ligt toch ons hart.” Leonie vult hem aan: ,,Hier voelen we ons thuis. We kennen de bewoners en weten wat voor groep het is.”

In vijf minuten buiten
Leonie van Doeselaar heeft zich omgeschoold. Zij was leerkracht basisonderwijs in Kampen. ,,Je merkt dat je best wel wat in je rugzak hebt zitten dat bij het werk in de zorg past. Ondanks dat de opleiding anders is, heeft het werk veel meer raakvlakken dan ik dacht. En ik vond het tempo heel lekker. In het onderwijs is met dertig kleuters in vijf minuten naar buiten standaard. Als je hier met vier bewoners wilt gaan wandelen, dan kost je dat twintig minuten voordat je op pad bent. Haast is hier niet nodig. Sterker nog: als ik snel wil, dan gaat het nog langzamer.”

Carin Stuyt vindt het bijzonder dat hun zoon en schoondochter het bedrijf over willen nemen. ,,Wij blijven zijdelings toch wat betrokken. Onze kinderen wonen hier straks. Het afscheid heeft twee kanten. We krijgen wellicht meer de rol van pake en beppe, de leuke dingen doen zeg maar.”

Bewoners centraal
Henk en Carin hopen wel dat hun kinderen beter voor zichzelf kunnen kiezen, werk en privé meer in balans kunnen houden. De eerste jaren waren voor het echtpaar pittig. Zij stonden er veelal met z’n tweeën voor. Gaandeweg kwamen er mensen bij om hen te ondersteunen zodat ze af en toe een weekend vrij konden nemen. ,,We hebben door de jaren heen een team van mensen gevormd, waardoor wij zelf beter konden loslaten”, zegt Carin Stuyt. Henk Veurman: ,,Twee jaar geleden zijn we voor het eerst drie weken op vakantie geweest. Daarvoor was het maximaal tien dagen. Het werk is intensief. In het begin hebben we wat te weinig voor onszelf gezorgd en vooral bewoners op de eerste plaats gezet.”

De vakanties zijn voor het echtpaar altijd het hoogtepunt geweest. Zij gingen met de bewoners naar o.a. Terschelling, Ameland en Zeeland. Elk jaar stond ook het FunPop Festival in Limburg, speciaal voor deze doelgroep, op het programma. Carin Stuyt: ,,We hebben ook de verjaardag uitjes bedacht waarop we een-op-een met de bewoners een leuke dag hebben. De bewoners leven altijd in een groep. Als je dan een-op-een activiteit doet, dan is dat heel bijzonder. Henk Veurman: ,,Het is een kunst om elke keer weer wat anders te verzinnen. Melken bij een geitenboerderij, schapenkudde begeleiden in Drenthe, een theatervoorstelling meemaken of sportieve - en knutselactiviteit hebben we allemaal gedaan. Ik ging ook mee naar een optreden van de Snollebollekes. Ik vond het verschrikkelijk, maar die jongen genoot zo. Dat was fantastisch.”

Overdracht
Om de overdracht soepel te laten verlopen, is half jaar geleden een sleutelbord opgehangen om de tijd voor de bewoners inzichtelijker te maken. In de hal hangt een lange plank met vakjes en haakjes, elk vakje staat voor een week. Aan de linkerkant staat een foto van Henk en Carin, aan de rechterkant een foto van Wisse en Leonie. Sinds de bekendmaking van de overname is elke week een sleutel een haakje naar de einddatum opgeschoven. Op vrijdag 1 april is de officiële overdracht.

Thomashuis
In Nederland zijn 120 Thomashuizen. Elke instelling is een bedrijf dat wordt gerund door een stel zorgondernemers. Zij wonen samen met hun bewoners in het Thomashuis. Het Thomashuis is onderdeel van de overkoepelende zorgorganisatie de Drie Notenboomen. ,,Het mooie van een kleine zorginstelling is dat als je vandaag iets bedenkt, je het bij wijze van morgen kan inzetten”, zegt Carin Stuyt, ,,Hiervoor hebben wij dertig jaar bij andere zorginstellingen gewerkt, waarvan een aantal grote. Daar hebben we vooral geleerd hoe we het niet wilden. Hier zie je dingen veel sneller omdat je er ook woont. Je bent van alles veel sneller op de hoogte, de lijntjes zijn vele malen korter en dat werkt voor alle partijen erg prettig.”

(Foto's: De Zakenman)