,,Net sa faak waarm bakje kofje"
LANGWEER – ,,Rechts der Hafen einfahren und dann bitte links ein Platz sortieren.” De ene na de andere boot krijgt door Age en Jellie Hoekstra een aanlegplek in de passantenhaven van Langweer aangewezen. Het begint al druk te worden op de zomerse dag waarop De Zakenman-verslaggever Martin de Vries de handen uit de mouwen steekt. ,,Hoewol we lange dagen meitsje, fielt it net as wurk.”
,,Doel is om elkenien wolkom te hjitten en efkes te wurd te stean”, legt havenmeester Jellie Hoekstra aan mij uit. De volgende boot zal ik ontvangen. ,,Goedemiddag. U wilt hier graag een graag aanleggen?” Het stel op de zeilboot knikt instemmend en geeft aan in ieder geval één nachtje in de haven van Langweer door te brengen. ,,Geen enkel probleem. Als u hier rechts gaat, mag u helemaal doorvaren en aan het eind aan de linkerkant een plekje uitzoeken.”
Jellie Hoekstra is blij met de hulp. ,,Minsken freegje my wolris wat ik op in dei doch. Ik rin de hiele tiid hin en wer en doch fan alles en noch wat. Jo witte eins nea wat der oer fiif menuten bart. Fragen wêr de dokter sit of it ferbinen fan in sear plak. It heart allegear by it wurk. Somtiden is it hektysk. Meinammen yn it heechseizoen binne de kearren dat ik in waarm bakje kofje drinke kin, op ien hân te tellen.”
De havenmeester heeft nog maar net een slok koffie gedronken of er staan alweer mensen bij het havenkantoor om de nachten af te rekenen. Nadat Hoekstra heeft uitgelegd hoe je de kassa aanslaat, mag ik het proberen. Lengte van de boot, aantal mensen, aantal nachten toeristenbelasting, wel of geen stroom. 5,95 euro. Vergeten om de keer -toets aan te slaan. ,,Dat had een heel goedkoop verblijf geweest”, lacht de boottoerist. Jellie Hoekstra doorloopt het proces nog een keer. 23,95 euro. ,,Dat komt mear yn de buurt”, lacht ze met een knipoog.
Als de gast heeft betaald, lopen we naar de sanitaire voorzieningen. Het chemische toilet voor één van de gasten van het slot halen en gelijk checken of er nog voldoende toiletpapier en kijken of alles er nog een beetje netjes bij ligt. Vervolgens naar het washok waar twee wasmachines en een droger achter een afgesloten deur staan. De natte kleding moet nog worden gedroogd, net een klusje voor mij. ,,De minksen kinne harren wask by my bringe en dan krije se it skjin en opteard werom.” Bewust heeft Hoekstra er voor gekozen om zelf de wasmachines te bedienen en hier niet de vrije hand aan de gasten te geven. Er is een speciaal rooster en dat werkt volgens haar uitstekend. ,,Froulju dy’t op fakansje sels de wask dogge, kinne somtiden hiel aaklik dwaan. Se lûke sa de klean fan oaren út de masjine as se fine dat sy oan bar binne. Dêrom dogge wy de wask.”
De natte gewassen kleding zit in de droogtrommel en een mand met nieuwe vuile was in de wasmachine. ,,Ideaal is dit. Do meist wol faker komme”, lacht Hoekstra. Samen lopen we naar het havenkantoor, waar haar man Age weer nieuwe bootgasten naar een plekje dirigeert. Jellie Hoekstra draait aan een kookwekker. ,,Sa wit ik wanneer de wask klear is.” Tijdens de piekdagen in de zomer krijgt het havenmeesterstel ondersteuning van vier tot vijf man. ,,Elkenien hat in taak en ek elkenien moat in kear de wc’s skjin meitsje. Dat heart der by”, glimlacht Age Hoekstra.
De haven begint langzaam maar zeker beter bezet te raken. ,,Der binne minsken dy’t in foarkar ha foar in plakje. No kin dat faaks wol, mar it is wol sa dat dy't earst yn 'e roef komt, kâns fan plak hat.”. Met het skûtsjesilen worden de grote boten naar een bepaalde kant gedirigeerd. ,,It is somtiden in puzzel, mar we ha eins noch nea immen fuort stjoere moatten. Ek in de âlde haven kinne noch boatsjes lizze en yn it gekste gefal by restaurant Bista Lago, mar we besykje eins altiten wol in oplossing te sykjen.”
Intussen loopt Age Hoekstra weg om samen met een drietal hulptroepen bomen te snoeien en graskanten te frezen. Jellie Hoekstra voorziet een gast van informatie over Langweer en geeft hun kind een zonnebril als geste. Al voor het vierde jaar vervult het stel de rol van het gastheerschap met groot plezier. Het contract met de gemeente is inmiddels verlengd en dat stemt de Hoekstra’s gelukkig. Ook omdat ze het gezicht van de Langweerder passantenhaven zijn geworden. ,,We sjogge in protte bekinde gesichten. De minsken dy’t hjir oanlizze, binne hiel tefreden en komme faaks ek wer werom. Dat jout sa’n soad enerzjy.” Ook de regio noord mag vakantie gaan vieren en met mooi weer zal de haven weer volstromen met blije gezichten. ,,Lit mar komme! We ha der nocht oan!”
(Foto's: De Zakenman)
