Geluksgevoel van vrijwilligerswerk
SINT NICOLAASGA – Verenigingen hebben de grootse moeite om vrijwilligers te vinden. Ook bij Tennisvereniging De Greensetters in Sint Nicolaasga merken ze dat veel werkzaamheden op de schouders van een klein groepje terechtkomt. Verslaggever Martin de Vries van De Zakenman stak zijn handen voor de gelegenheid uit de mouwen tijdens de jaarlijkse open dag van de club. ,,It frjemde is dat mei frijwilligerswurk jo it gefoel krije mear tiid te hawwen.”
,,Kofje?”. Terwijl de kinderen op de tennisbaan op een speelse manier kennismaken met de tennissport, vul ik het kopje van de ouders bij. De vlag in de mast hijsen, ranja uitdelen, koffie zetten, een praatje maken in de zon. Een uurtje tennisbaan vliegt om. Allemaal kleine taken, die een open dag net dat beetje extra glans geven. Vele handen maken licht werk.
,,Eltsenien hat it drok, mar as jo mei meardere minsken de skouders der ûnder sette, is it sa klear. Ferline wike ha we mei in klupke dames skjin makke. Jo meitsje der tiid foar. Efkes der tsjinoan en dan jout it as it klear is wol in goed gefoel.” Karin Postma schenkt een kopje thee in, voor de enkele mensen die dat boven koffie verkiezen. Ze omschrijft het goede gevoel als de gelukseffect van vrijwilligerswerk. Samen met twee mede-bestuursleden is zij vandaag aanwezig op de tennisbaan. Zelf heeft ze de taak van secretaris op zich genomen. ,,Dat komt ek wol oerien mei myn wurk en op dy wize kostet it ek net in hiel soad tiid. Jo betsjutte sa wol wat foar in oar.”
Nynke Boertjens pakt een dienblad en zet daar plastic bekertjes met ranja op. Ze pakt een zak met kleine Mars-reepjes. Een lekkernij voor de kinderen die op de tennisbaan de fijne kneepjes van de tennissport leren. ,,Sa is it hielendal gjin moatten”, lacht ze. Als lid van de tennisvereniging vond Boertjens dat zij aan de beurt was om zich als vrijwilliger voor de club in te zetten. Ze maakt nu sinds anderhalf jaar deel uit van het bestuur. ,,In leuke klup minsken. Dat is ek wol it leuke oan frijwilligerswurk. Jo leare in soad nije minsken kinnen. Ek in moaie kâns om te netwurkjen.”
Alex van der Wal completeert het drietal, dat tijdens de open dag rond de baan actief is. Hij is voorzitter van de tennisclub. Het vorige bestuur benaderde hem voor die functie. ,,Eins ek wol in ear. It betsjut ek dat se der oer nei tocht ha en dat se yn jo immen sjogge dy’t de kapasiteit hat fan in foarsitter. De drege tiid mei de ferhuzing nei dit plakje oan ‘e Noed wie al efter de rêch. De klup sit yn restich faarwetter. In moai momint om yn te stappen.”
De ouders hebben hun koffie inmiddels op. De kopjes breng ik in de kantine voor de afwas. Nynke Boertjens vertelt dat het gebouw grotendeels dankzij vrijwilligers en donaties is gerealiseerd. Alex van der Wal voegt er aan toe dat andere clubs jaloers zijn op het feit dat er vijf banen beschikbaar zijn voor de honderdvijftig tennissende leden. Toch loopt de club ook tegen de bekende problemen aan. Jeugdleden tussen de 16 en 25 jaar zijn er amper. Zij laten Sint Nicolaasga achter zich voor de studie of kiezen voor een andere sport. ,,Dat is wol lestich. Tennis bliuwt in twadde of tredde sport yn ús doarp.”
Het vinden van vrijwilligers is het grootste probleem. Een speciaal schema voor de leden voor een bardienst of een schoonmaakrondje verplicht in ieder geval en ontlast de vaste groep van 20 tot 25 mensen op wie wordt teruggevallen. Veel taken blijven liggen, omdat mensen ‘het te druk hebben’. ,,Koördinaasje fan it jeugdbestjoer, it finen fan sponsoaren. Allegearre taken wêr no it betsjoer foar ynskeakele wurdt, mar dat is ús taak eins net.”
De functie van penningmeester is op dit moment nog vacant, maar er zijn meer problemen. Met name het onderhoud van de vier gravelbanen en een winterharde Smash Courtbaan is een probleem. ,,We binne al in hiel skoft nei immen op syk dy’t it ûnderhald útset”, vertelt Karin Postma, ,,Miskien dat we no ris búten de klup sjen moatte. It hoeft fansels ek net in lid te wêzen. Der moat dochs fest wol immen wêze dy’t der aardichheid oan hat om dy ferantwurdlikheid op sich te nimmen”, vult Nynke Boertjens aan.
Zij benadrukt dat de vrijwilligers de vereniging dragen. In haar ogen zijn er toch nog te veel mensen die wel contributie betalen, maar het verder daar bij laten. ,,As eltsenien der sa oer tinkt, dan is der gjin klup mear. It is sels sa dat minsken net nei de ledenfergadering komme omdat se bang binne dat se in taak taskowd krije.” Steeds meer verenigingen en organisaties kiezen er om die reden voor om vrijwilligers op projectmatige basis te vragen. Veel mensen willen niet meer een taak voor onbepaalde tijd, maar blijken voor een korte opdracht met een duidelijke eindtijd wel te porren om zich in te willen zetten. ,,It aparte is, dat ik sûnt ik frijwilligerwurk doch it ydee ha folle mear tiid te hawwen. Dat komt omdat ik myn tiid no better yndiel.”
De kinderen zijn bijna uitgetennist. Ik gooi de plastic bekertjes en de snoepverpakkingen in de prullenbak. De tijd is omgevlogen. De bestuursleden van de tennisclub bedanken me uitgebreid voor mijn inzet. Hun enthousiasme verwondert mij, omdat het geen enkele moeite was. ,,No, do meist noch wolris helpe”, zegt Alex van der Wal met een knipoog en een ferme handdruk. Hij stopt me een mini-Mars in de hand. Als dank.
Interesse in vrijwilligerswerk? Klop eens aan bij een sportclub of een andere maatschappelijke vereniging. Er liggen nog genoeg taken waar een extra hand altijd van pas komt.
