Unsichtber, mar der altiten wêze
SINT NICOLAASGA – Als erevoorzitter en met een gouden verenigingsspeldje heeft Jan Douma afscheid genomen van zijn geliefde Watersport Vereniging Sint Nic. Vanaf 1979, toen hij samen met zijn vrouw een boot aanschafte, werd de Sint Nykster bestuurlijk actief. Als voorzitter acteerde hij het liefst op de achtergrond en stuurde hij een enthousiaste groep leden aan. ,,Frijwilligers moatte jo fertroetelje”.
Gezelligheid en veel zelfwerkzaamheid. Het zijn de sleutels voor een bloeiende watersportvereniging. WSV Sint Nic. telt inmiddels 750 leden, van wie veel de handen uit de mouwen steken als dat nodig is. Bijvoorbeeld tijdens de succesvolle Himmeldei. Volgens Douma zijn er veel vrijwilligers, maar is er geen ongelijkheid. ,,As immen him boppe in oar ferheft, dan komme se net binnen. Der giet in soad jild yn 'e wettersportferiening om. Jo moatte it runne as in feriening, net as in bedriuw. De frijwilligers moatte jo ek net as wurknimmers sjen. Dy moatte jo koesterje en wurdearje. Dan krije jo in soad dien”, legt Douma het succes van de watersportvereniging uit.
Douma kwam in 1979 in het bestuur. Hij liet zijn gezicht regelmatig zien bij de haven aan de Westend. Ontstaan bij het uitgraven van zand voor het aanleggen van de verhoogde A6 door de Tsjûkemar. Douma kende bovendien de toenmalige bestuursleden en kwam het team als secretaris versterken. Vanwege het papierwerk gaf hij dat stokje over aan een ander. Na een tijdje als gewoon lid in het bestuur te hebben gedraaid, werd Douma naar voren geschoven als voorzitter. Sindsdien is er niet iemand anders geweest, die zich voor die functie verkiesbaar heeft gesteld. Een rol die hem op het lijf geschreven was.
De haven had destijds weinig faciliteiten. De grote omslag kwam in 1984, toen de voormalige gemeente Doniawerstal opging in Skarsterlân. Het laatste besluit van de gemeenteraad was de verkoop van de haven aan de watersportvereniging. ,,We wiene bang dat alles nei De Jouwer gean soe en dat wy de slach misse soene. Dochs ha we foar elkoar krigen mei rinteleaze lieningen dy't we by us leden útsetten ha. Dat jout wol oan hoe belutsen de leden binne. Eltsenien hat it jild werom krigen.” Volgens Douma is de verkoop het hoogtepunt geweest in zijn bestuurstijd. ,,In gouden set. We ha der net in feestje fan fierd, mar it is in grutte opstekker foar de feriening west. It is de basis om de haven út te bouwen”.
De huidige haven kent inmiddels een ruime kantine, een goede bestuurskamer, invalidetoiletten, loospunten voor afvalwater en de steigers zijn voorzien van stroom. Bovendien is er geïnvesteerd in moderne technieken als camerabewaking, wifi en een uitgebreide werkloods met spuitcabine. Met een vaste havenmeester is de haven echt volwassen geworden, de enige betaalde kracht in de vereniging. ,,Mei de ynset fan frijwilligers kinne we ús as feriening bedrippe en binne we net ôfhinklik fan subsydzjes.”
Vroeger maakten alleen Sint Nyksters gebruikvan de haven, nu maken zij ongeveer de helft van het ledental uit.. ,,Der binne sels leden út Dútslân dy't elts jier trou by de seizoensiepening en –sluting binne en ek meihelpje mei de himmeldei.” De verscheidenheid in steigergrootte en de goede kwaliteit-prijs-verhouding maakt dat bijna alle soorten vaartuigen in Sint Nicolaasga aan kunnen leggen. ,,Ek Jan-mei-de-lytse-boat is fan herte wolkom by ús.” Omdat Sint Nyk niet aan een doorgaande vaarroute ligt, kiezen de passanten die daar wel aanmeren heel bewust voor de haven. ,,Se binne fan herte wolkom, mar de measte minsken dy't hjir komme, lizze hjir meardere dagen. Sy binne hiel goed te sprekken oer de sfera. Der is eins nea in wanklank”.
Douma constateert wel dat jonge mensen amper geld hebben om een boot te kopen. De leden van de watersportvereniging zijn daarom ook veelal gepensioneerd. ,,Doel is altiten west om de haven hielendal fol te krijgen. We ha altiten in wachtlist hân. Op dit stuit binne der dus noch gjin swierrichheden. Dochs sil dit wol in útdaging wurde foar it nije bestjoer.” Hij wil zijn opvolger Bonne Posthumus meegeven om vooral betrokken te blijven. ,,Jo moatte der wol wêze, mar de minsken hoege jo net te sjen. En by eltse aktiviteit moat der eins in besjoerslid komme. As jo heal kinne, moatte jo hiel komme”.
Douma zelf heeft al geruime tijd geen boot meer. Na het bouwen van hun nieuwe woning in Sint Nyk heeft hij samen met zijn vrouw dat besluit genomen. Wel met pijn in het hart, maar gelukkig kon een huisje op Ameland die pijn enigszins verzachten. Inmiddels heeft het echtpaar Douma een huisje op Camping Blaauw. De erevoorzitter zal nog regelmatig te vinden zijn in de haven. ,,It is ek in foarm fan ôflieding. Dom ouwehoere mei in potsje bier en in fiskje jûns op it terras.” Ook bij de vele evenementen, die de speciale commissies organiseren, zal Douma present zijn. ,,Allinnich ha ik no gjin ferplichtings, mar kin ik komme en gean wanneer ik dat wol.” Desalniettemin kijkt hij met veel genoegen terug op de 37 jaar, die hij in het bestuur heeft gezeten. ,,It is in hobby en in passy. Mei hert en siel ha'k dy rol ynfult. Dan hâlde jo it ek salang fol. De tiid is wier foarby flein”.
(Foto's: De Zakenman)
